UWAGA - Ten artykuł nie jest skończony, zostanie dokończony kiedy autorowi wróci wena do pisania tego Fanonverse. Do dodania: Gwałtowne rozwinięcie, backstory.
Azamat Taranga (ur. 38 BBY zm. 32 ABY) - człowiek pochodzący z Układu Corelliańskiego, żołnierz Imperium Galaktycznego, szeregowy a później kapitan.
Historia[]
Dzieciństwo[]
Azamat urodził się w roku 38 BBY na jednej z planet w Układzie Corelliańskim. Mało wiadomo na temat jego dzieciństwa, było ono bowiem wyjątkowo burzliwe i bolesne. Jako dziecko zaprzyjaźnił się on z grupą rówieśników i razem bawili się wchodząc do tuneli aerodynamicznych i grając tam w piłkę, lub drażniąc droidy tam pracujące. Kiedy miał 10 lat wraz z rodzicami przeprowadził się na Coruscant, gdzie to żył wraz z nimi w biednej, podziemnej dzielnicy. Pozbawiony swoich poprzednich przyjaciół zaczął zaprzyjaźniać się głównie z kosmitami w swoim wieku lub nieco starszymi, ze szczególnym uwzględnieniem swoich dwóch najlepszych przyjaciół - Catharki oraz Ithorianina którzy teraz spędzali z nim większość czasu. Po kilku latach szkoły jego wyniki zaczęły się pogarszać, albowiem większość jego dni poza wakacjami składała się z budzenia, szkoły często bez zjedzenia czegokolwiek z powodu biedy w rodzinie, a następnie powrotu do domu i zaśnięcia z powrotem.
W wieku 14 lat udało mu się wstąpić do nielegalnych wyścigów Pod, gdzie to w wyniku uszkodzenia ścigacza który to katapultował się do wnętrza tunelu i odbijał przez kilka minut od ścian doznał poważnych obrażeń wewnętrznych i zewnętrznych. Z miejsca wypadku uratował go ojciec Catharki z którą to się zaprzyjaźnił, medyk. Został w jego domu wyleczony, a następnie przetrzymywany tam przez parę tygodni podczas gdy rany się leczyły.
Rodzice wpadli w furię kiedy dowiedzieli się o tym co przytrafiło się Azamatowi, wtargnęli do domu Catharów którym to zabrali swojego syna, następnie uziemiając go w pokoju na kilka tygodni.
Nastoletniość[]
Rodzice Azamata zaczęli być dla niego coraz większym problemem, a nastoletni bunt jeszcze bardziej to nasilił. Spowodowało to iż zaczął uciekać z domu, wymykać się z lekcji i chodzić na wagary. Zaczął on też posiadać uczucie wyższe względem Catharki którą to znał od dzieciństwa. Na jednej z takowych randek przyłapał go ojciec, który wpadł w istną furię i chciał uderzyć, Azamat stanął jednak w jej obronie. Udało mu się powalić ojca trafiając go barowym krzesłem w kark. Spowodowało to iż musiał ukrywać później swoją między-rasową miłość.
W roku 19 BBY kiedy to miał 19 lat ponownie spotkał się ze swoją Catharską dziewczyną potajemnie w podziemnym basenie, jak najdalej od domu w obawie przed rodzicami. Tam też planował zapłodnić Catharkę, aby jego konserwatywni rodzice nie mogli odmówić ślubu który to planowali wkrótce wziąć. Po odbytym stosunku jednak, Catharka poślizgnęła się i wpadła do basenu, ten zaczął wciągać ją pompą cyrkulacyjną. Azamat zanurkował do wnętrza czym prędzej, niestety w wyniku wypadku jego okolice odbytu zostały wessane do pompy. Próbując się uwolnić jelito wypadło przez zwieracz Azamata, doprowadzając do poważnego jego uszkodzenia, Catharka natomiast zaczęła powoli tracić tlen, trzymana przez chłopaka który to w akcie desperacji przegryzł swoje własne jelito i wypłynął z basenu.
Po wypadku[]
Azamat pomimo agonicznego bólu zaniósł Catharkę do najbliższego patrolu, a następnie odeskortowano do szpitala. W szpitalu chirurdzy walczyli o życie zarówno jego jak i jego dziewczyny, jednakże tej drugiej nie udało się odratować, zmarła w wyniku utraty tlenu. Po dotarciu do Azamata, informacja ta zdruzgotała go z dwóch powodów - pierwszym była utrata jedynej osoby do której czuł miłość i z którą planował spędzić resztę życia, a drugą fakt że wraz z nią zniknęła też jego szansa na reprodukcję, czego bał się najbardziej. W wyniku wypadku stracił on sporą część jelita grubego co sprawiło iż musiał przyjmować od tej pory syntetyczne, półpłynne pokarmy, albowiem jakiekolwiek inne mogłyby stanowić dla niego zagrożenie, gdyż nie mógł ich strawić.
Winą za wypadek obarczył rodziców, ze zgryzoty nie rozmawiał z nimi już nigdy później.
Wstąpienie do armii[]
W 18 BBY, Azamat zdecydował się porzucić swoje życie i przyjaciół aby dołączyć do Armii w nadziei że trening oraz militaria pozwolą mu zapomnieć o koszmarze jaki przeżył do tej pory. Po wielu latach trenowania się na szturmowca stał się szeregowym. Problematycznym potencjalnie wydawał się jego problem z jelitem, ale dzięki zamontowaniu w swoim kombinezonie specjalnych urządzeń był on w stanie dozować i przyjmować swoje pokarmy bez problemu.
Wkrótce Azamat okazał się bardzo dobrym nabytkiem dla armii Imperium, wyszkolony nie tylko w przetrwaniu przez swoje trudne dzieciństwo, ale też dolny przetrwać kilka dni bez jedzenia. Po miesiącach szkoleń stał się też doskonałym strzelcem, a wyuczony w dzieciństwie skradania się aby ukraść pożywienie stał się też dobry w przemykaniu bez szmeru pod nosem wroga. Minęło kilka lat, a w 4 BBY posiadał już pozycję kapitana.
Zasadzka na Cathar[]
Dwa lata przed Bitwą o Yavin, Azamat został ku jego przerażeniu przydzielony wraz z oddziałem aby zlikwidować rebeliantów na planecie Cathar. Szturmowiec nie mógł się z tym pogodzić, misja ta była jego największą klęską w historii albowiem podczas walki z Rebeliantami nie był w stanie wydawać sensownych rozkazów - w każdym Catharze jakich było dookoła pełno widział swoją zmarłą partnerkę, w końcu dopiero z wsparciem maszyny AT-AT jego żołnierze byli w stanie zlikwidować Rebeliantów którzy to wyposażyli się nieznanym sposobem w pojazd repulsorowy AAT. Wydarzenie to spowodowało iż Azamat załamał się.
Bitwa o Selonię[]
Parę miesięcy przed Bitwą o Yavin na planetę Selonia wtargnęły siły Rebeliantów, częściowo zniewalając społeczność i militaryzując planetę bez ich zgody. Rebeliancki napływ odkryły siły Imperium, które to rozkazało natychmiast aby na planetę posłano wahadłowiec z oddziałem standardowych szturmowców, ten został jednak szybko zestrzelony przez siły Rebelianckie oraz zawleczone przez nich na planetę działo jonowe. Podczas kontrataku przeprowadzonego przez żołnierzy Rebelii na jego pozycję został postrzelony kilka razy, co spowodowało iż osunął się do jednego z Seloniańskich tuneli. Spadając kilka metrów w dół złamał sobie prawą nogę, w końcu upadając prosto do wnętrza jaskiń Seloniańskiego Ruchu Oporu, gdzie to kilku Selonian zaczęło się nim zajmować.
Było to przeżycie niejako traumatyczne, albowiem Azamat momentalnie utonął e niepokojących wspomnieniach o tym co działo się kiedy był dzieckiem i doznał uszkodzeń ciała w wyścigu Pod. Selonianom udało się pomóc siłom Imperium a na znak zakończenia walki oraz sojuszu Selonii z Imperium, Moff będący głównym dowodzącym ataku pocałował rękę Seloniańskiej królowej na której to wyspie rozbili się Rebelianci, podczas gdy Azamata nadal leczono.
Upadek[]
Pnąc się po szczeblach kariery w armii Imperium, teraz cierpiący na lekką kontuzję kapitan był zdesperowany aby jeszcze bardziej przyczynić się do zlikwidowania Rebelii. Większość czasu spędził wraz ze swoim oddziałem walcząc na wielu planetach, do czasu aż w 30 ABY Rebelianci nie uszkodzili AT-AT którego to operował, co spowodowało iż ten upadł na ziemię ponownie poważnie go raniąc. Tego wypadku nie udało się Azamatowi przetrwać w całości, tym razem doszło do połamania żeber oraz lewej ręki, przebicia płuc przez jedno z nich a także uszkodzenie czaszki mózgowej. Medycy Imperium starali się poskładać go przez kilkanaście godzin. W końcu udało im się to w miarę wykonać, lecz nie dało się go odratować w całości, doktorzy przewidzieli iż zostały mu tylko około dwa lata życia ze względu na trwałe uszkodzenia ciała, zdecydował się więc odejść z armii i udać na wygnanie do kolonii ESR-E-22312.
Pokój[]
W kolonii ESR-E-22312, Azamat zajął się pracą jako opiekun mieszkających tam kobiet, w tym Catharek którymi to zajmował się najlepiej i z największą czułością, wyobrażając sobie że są jego partnerką którą to stracił już wiele lat temu. W ostatnich miesiącach życia nie był w stanie poruszać się ze względu na uszkodzone, niedokrwione nogi oraz osłabienie organizmu, zmarł 2 stycznia 32 ABY otoczony Catharkami którymi się opiekował. Jego ostatnie słowa według osób które znajdowały się na miejscu śmierci to "Przepraszam".
Na pogrzebie Azamata znalazł się jego oddział oraz personel ESR-E-22312, jego zwłoki wsadzone zostały do kokpitu TIE Fightera który do niego należał, statek następnie wypuszczono do atmosfery planety Cathar gdzie to eksplodował, a jego resztki zatonęły w głębi jedynego oceanu planety.
Charakterystyka[]
| „ | Lubię się śmiać. Śmiech sprawia że mam wrażenie że ci których już ze mną nie ma dalej tu są. Czasami kiedy zasypiam nawet ich widzę. W takich chwilach żałuję że nie jestem wrażliwy na Moc.
— Azamat do innych szturmowców, data nieznana
|
” |
Azamat był przykładem człowieka kompletnie zniszczonego - konflikty z rodzicami ciągnięte od dzieciństwa, problemy natury psychicznej a także wiele kłopotów ze względu na swoje choroby sprawiły iż w późniejszym życiu często cierpiał na depresję, a także nie był w stanie znieść samotności. W czasach młodości do czasu dołączenia do armii Imperium był w stanie konfliktu między sobą, szczególnie po utracie swojej partnerki - wiecznie skłócony na temat swojego podejścia do kobiet, albowiem z jednej strony pragnął od niej miłości i czułości, a z drugiej wiedział iż zależy mu skrycie tylko na reprodukcji, co momentami bardzo go bolało albowiem chciał czuć więcej niż potrzebę przetrwania. Konflikty te spowodowały iż często nie mógł spać.
Wyjątkowo dobry i uzdolniony w kwestii strzelectwa oraz szpiegostwa, Azamat był również wyjątkowo dobrym żołnierzem. Uzbrojony był na ogół w dwa blastery E-11 których był w stanie używać w formie akimbo.
Wydźwięk po śmierci[]
Azamat stał się, wraz z Beratem Heuvel Maz symbolem miłości ludzi do Selonii oraz jej mieszkańców, w szczególności wśród obywateli ówczesnego Imperium, pomagając przełamać barierę ludzko-Selońską jako bohater zarówno ludzi, jak i Selonian.